Breien 2.0 met de 3D geautomatiseerde breimachine

Lynn Biesmans, opgeleid aan de Kunstacademie, specialiseerde zich in weven en breien en is geïnteresseerd in het ontwikkelen van patronen, structuren en vormen. Biesmans: “Elke dag heb je textiel in je handen of heb je het aan. Je neemt het voor lief. Maar ik kijk anders naar textiel. Dankzij mijn stage en afstudeerproject bij Textiel Museum in Tilburg kwam ik aanraking met industriële breimachines en raakte al snel gefascineerd door de technische en circulaire kant van breien.”

Experimenteren, ontwikkelen en kennis delen
“Ik leerde na mijn studie Jörn Behage kennen. Samen zetten we Textiel innovatie Maastricht (TIM) op, een werkplaats waar we gebruik maken van gerecyclede en bio circulaire materialen voor het maken van textielproducten. Met hulp van de investering van Regio Deal Zuid-Limburg konden we afgelopen voorjaar een 3D geautomatiseerde breimachine aanschaffen. Hiermee kunnen we onderzoek doen naar nieuwe mogelijkheden en volop experimenteren en ontwikkelen. Ik zeg heel bewust we, want we werken samen met verschillende partijen. Denk aan de Jan van Eyck Academie, AMIBM (Aachen Maastricht Institute for Biobased Materials) en Zuyd Hogeschool. We zijn ook in gesprek met commerciële partijen, zoals Dr. Pocket en Aquanova.

Textiel van suikerbieten en mais
Biesmans vervolgt: “Onze meerwaarde is dat we scholen en organisaties kennis kunnen bieden over de vele mogelijkheden van een 3D breimachine. Niet alleen qua productontwikkeling, maar juist ook op het gebied van duurzaamheid. Een praktisch voorbeeld: Een standaard t-shirt wordt eerst op maat geknipt, waardoor restafval ontstaat. Dat is bij een breimachine niet het geval. Echter, huidige industriële breimachines produceren delen van een kledingstuk die vervolgens nog aan elkaar gezet moeten worden. Met een 3D geautomatiseerde breimachine kan een trui in een keer worden geproduceerd zonder restafval.”

“We doen echter meer. We denken na over hoe je textiel kunt maken of hergebruiken dat kapot of afgedankt is. We onderzoeken hoe bio-plastics, gemaakt van suikerbieten- en maisafval, als materiaal ingezet kunnen worden bij de productie van textiel. We onderzoeken ook of het mogelijk is om verschillende materialen in één textielproduct te verwerken, zodat je achteraf specifieke vezels eruit kunt halen en hergebruiken. De resultaten van ons onderzoek delen we met bedrijven. En we bieden hen de ruimte om in onze werkplaats zelf te experimenteren met duurzame toepassingen in hun productieproces. Zo kunnen bedrijven in de praktijk testen of verduurzaming van hun processen op grotere schaal uiteindelijk haalbaar is.’’

3D breien met 1.175 naalden
Biesmans: “Daar waar een mens met twee breinaalden werkt, heeft deze 3D breimachine twee naaldenbedden met 1.175 breinaalden die als een piramide tegenover elkaar staan. Door die houding kunnen de naalden, magnetisch in gang gezet door de slede, een oversteek maken van het ene naar het andere bed. Zo kunnen we vormen en patronen creëren, die vooraf zijn ingesteld via de computer. Daarbij zijn we niet beperkt tot het gebruik van woldraad. Ook andere materialen, zoals metaaldraad, kunnen worden gebruikt.” 

“Met deze machine kunnen we niet alleen kledingstukken of wandkleden produceren, maar bijvoorbeeld ook schoenen, meubelbekleding, naadloze kniebraces en armbraces met verdikkingen, producten voor de automotive industrie of buizen waar je frames doorheen leidt. Als je dat laatste van smeltgarens maakt, dan wordt het hard en kan het op legio plekken ingezet worden. De machine kan eveneens verstevigingen inbreien. Een inspirerend voorbeeld uit het werkveld is een textielprototype waarin open vakjes, koperdraad en zonnecellen zijn ingebreid. Dan kun je dus met je kleding je telefoon opladen. Dat is dus geen toekomstmuziek. Het is al mogelijk. We moeten het alleen gaan toepassen.”